Փաստ ինֆո

«Ինձ ամենից շատ մտահոգում է այն պաշտոնյաների մտայնությունը, որ բոլորը Եհովայի վկա կդառնան և կխուսափեն ծառայությունից: Եթե այդպիսի մտավախություն կա, ապա ես հարցս ուղղում եմ պետական այրերին՝ այդ ինչ երկիր եք դուք ստեղծել, որ մարդիկ բանակից խուսափելու համար կուզենան դառնալ Եհովայի վկա»,- «Փաստինֆո»-ի թղթակցի հետ հարցազրույցում ասաց Հայաստանի Հելսինկյան կոմիտեի նախագահ Ավետիք Իշխանյանը՝ անդրադառնալով «Այլընտրանքային ծառայության մասին» և «Հայաստանի Հանրապետության քրեական օրենսգիրքը գործողության մեջ դնելու մասին» օրենքներում լրացումներ և փոփոխություններ կատարելու մասին օրենքների նախագծերի փաթեթի վերաբերյալ հնչող տեսակետներին:

«Հարցն այստեղ լրիվ այլ է՝ Եհովայի վկաներն իսկապես հրաժարվում են ծառայությունից, և ես չգիտեմ որևէ դեպք, որ որևէ մեկը փորձել է դառնալ ձևական Եհովայի վկա, որպեսզի գնա բանտում նստի,  և ոչ էլ ալընտրանքային ծառայության համար դիմել է, քանի որ օրենքը կար: Այդ մասին խոսող մարդիկ ավելի լավ է մտածեն, թե ինչպես են ոմանք դիսերտացիա պաշտպանում, ինչպես են տարբեր ձևերով ազատվում բանակից: Դրա համար ես այս մարդկանց բաժանում եմ հրաժարվողների և խուսափողների: Եհովականները հրաժարվող են իրենց համոզմունքների համար, անկախ նրանից, թե դա մեզ դուր է գալիս, թե՝ ոչ: Իսկ մյուսները խուսափողներ են, և գուցե այլընտրանքային ծառայության դեմ խոսողների մեծ մասի երեխաները խուսափել են բանակում ծառայելուց»,-ընդգծեց Ա.Իշխանյանը:

Ըստ նրա, «Այլընտրանքային ծառայության մասին» օրենքի ընդունումը Եվրոպայի խորհրդի առջև 2003թ.-ին ստանձնած պարտավորությունների թվում էր: Այն պետք է ընդունվեր 3 տարում, և Հայաստանի իշխանությունները բացարձակապես պատրաստ չէին դրան: Այդ ժամանակահատվածում մի քանի օրինագծեր եղան, որը մեկը մյուսից ավելի պատժիչ բնույթ էր կրում:

Ա.Իշխանյանը նշեց նաև, որ ի վերջո 2003թ.-ի դեկտեմբերին ընդունվեց այսօրվա գործող օրենքը: Այն ըստ էության չաշխատեց: 2004թ.-ին դիմեցին 23 Եհովայի վկաներ, մինչև 2004թ.-ի մայիս ամիս նրանք ծառայեցին տարբեր հիմնարկներում, որից հետո  բոլորը լքեցին այլընտրանքային ծառայության վայրերն այն պատճառաբանությամբ, որ դա զինվորական  ծառայության մի տեսակ է, քանի որ վերահսկողությունը զինվորական է: Նրանց մի մասն ազատազրկվեց դասալքության մեղադրանքով, բայց ՀՀ քրեական օրենսգրքում չկար «այլընտրանքային զինվորական ծառայությունից դասալիք» հասկացությունը, և այդ ամեն ինչն անօրինական էր, որն ապացուցվեց նաև Մարդու իրավունքների եվրոպական դատարանում: 2006թ.-ի ԵԽԽՎ-ի թիվ 1534 բանաձևը Հայաստանին հորդորում էր շուտափույթ փոփոխել «Այլընտրանքային ծառայության մասին» օրենքը՝ նախատեսելով աշխատանքային ծառայություն: «Երկար դեգերումներից հետո օրենքը կա»,- ընդգծեց Ա.Իշխանյանը:

Լուսանկարը` Ֆոտոլուրի