Փաստ ինֆո

«1992 թ. ապրիլի 10-ին ադրբեջանական կանոնավոր զորամիավորումները 20 զրահատեխնիկայի ուղեկցությամբ ներխուժեցին Մարտունու շրջանի Մարաղա գյուղ և հրետանակոծեցին, որի արդյունքում հրդեհ բռնկվեց և բնակչության նկատմամբ իրականացվեց ցեղասպանություն»,- այսօր լրագրողների հետ հանդիպման ժամանակ ասաց ԵՊՀ Պատմության ֆակուլտետի դեկան Էդիկ Մինասյանը՝ փաստելով, որ ադրբեջանական բանակի կողմից սպանվեց 57 մարդ և գերեվարվեց 53 խաղաղ բնակիչ:

Բռնարարքները շարունակվել են նաև 1992-ի մայիսի 10-ին, այս անգամ 13 խաղաղ բնակիչ են գերեվարվել:

Այս ամենի վերաբերյալ կան տեսագրությունները և կան փաստագրական նյութեր, իսկ փաստագրական նյութերի հավաքմանը մասնակցել է նաև Մեծ Բրիտանիայի փոխխոսնակ Քերոլայն Քոքսը: Էդիկ Մինասյանն արձանագրում է նաև, որ բռնարարքները կատարվել են թե՛ մահվանից առաջ և թե՛ հետո, կտրվել են մարդկանց ձեռքերն ու ոտքերը, սա մարդու իրավունքների կոպիտ խախտում է, խախտվել է նաև 1949 թ. Ժնևյան կոնվենցիան:

«2002թ. ԼՂՀ խորհուրդը անդրադարձել է այս հարցերին և հատուկ որոշում ընդունել՝ խիստ քննադատության արժանացնել և պատասխանատվության ենթարկել ադրբեջանական վանդալներին, բարբարոսներին այս արարքների համար: Դիմելով միջազգային կազմակերպություններին պահանջել է ցեղասպանություն որակել, քանի որ սա ադրբեջանական կողմի որդեգրած հայասպան քաղաքականության շարունակությունն է»,- նշում է Էդիկ Մինասյանը:

Միջազգային իրավունքի փորձագետ Տարոն Սիմոնյանի խոսքով էլ, որոշ դժվարություններ կան իհարկե միջազգային դատական ատյաններ դիմելու հարցում, քանի որ Ադրբեջանը չի վավերացրել մի շարք կոնվենցիաներ, իսկ եթե վավերացրել է, ապա ոչ ամբողջությամբ: «հարկավոր է համալիր մոտեցում ցուցաբերել»,- ասաց փորձագետը՝ հիմք ընդունելով Ցեղասպանության մասին ՄԱԿ-ի կոնվենցիան:

Պատմաբանն էլ իր հերթին ավելացրեց, որ հետևողական աշխատանքներ պետք է տարվեն Մարաղայի կոտորածի համար Ադրբեջանին պատասխանատվության ենթարկելու պահանջի մասին, պետք է միջազգային կառույցներում շատ լուրջ գործել, իսկ դա անշուշտ արդյունքներ կտա: