Փաստ ինֆո

Երևանի Արաբկիր և Քանաքեռ-Զեյթուն վարչական շրջանների ընդհանուր իրավասության դատարանը` դատավոր Ա.Մկրտչյանի նախագահությամբ, փաստաթուղթ ու որոշում, ընդ որում՝ Դատարանի, կեղծելու մեջ մեղադրվող Հովիկ Բաբայանին դատապարտել է 2 տարվա ազատազրկման: Մեկ տարվա ազատազրկման պատժին մասնակիորեն գումարվել է Արմավիրի մարզի ընդհանուր իրավասության դատարանի 2009 թվականի հունիսի 2-ի դատավճռով նշանակված պատժի չկրած մասը: Այսպիսով Հ.Բաբայանը մեղավոր է ճանաչվել ՀՀ քրեական օրենսգրքի 325-րդ հոդվածի 1-ին մասով առաջադրված մեղադրանքում:

Այսպես, ըստ Հ.Բաբայանին առաջադրված մեղադրանքի, նա 2011թ. ամռան ամիսներին լազերային տպիչ սարքով կեղծել է Արաբկիր և Քանաքեռ-Զեյթուն վարչական շրջանների ընդհանուր իրավասության դատարանի 02.11.2011թ. գրության տպագիր գրառումները և ՀՀ զինանշանը, իսկ համակարգչին կից գունավոր շիթային տպիչ սարքով կեղծել Արաբկիր և Քանաքեռ-Զեյթուն վարչական շրջանների ընդհանուր իրավասության առաջին ատյանի դատարանի 23.09.2011թ. որոշումն ամբողջությամբ, որը Վահագն Հակոբյանի միջոցով փոխանցել է Կարեն Սրապիոնյանին, իսկ վեջինս էլ առանց իմանալու, որ վերը նշված գրությունն ու որոշումը կեղծ են, իր դիմումի հետ միասին 18.07.2012թ. ներկայացրել է Արաբկիր և Քանաքեռ-Զեյթուն վարչական շրջանների ընդհանուր իրավասության առաջին ատյանի դատարան:

Առաջադրված մեղադրանքում ամբաստանյալ Հովիկ Բաբայանն իրեն մեղավոր չի ճանաչել և նշել է, որ դեպքի հետ որևէ առնչություն չունի, փաստաթուղթ կամ որոշում չի կեղծել:

Ըստ դատավճռի՝ ամբաստանյալ Հովիկ Բաբայանին մեղսագրվող արարքը հիմնավորվել է դատաքննությամբ հետազոտված ապացույցներով՝ վկաների ցուցմունքներով, Դատափաստաթղթաբանական փորձաքննության եզրակացությամբ: Մասնավորապես, վկա Վահագն Հակոբյանը նախաքննության փուլում ցուցմունք է տվել այն մասին, որ 2011թ. հուլիս ամսին իր ընկեր Արման Հակոբյանից և Կարեն Սրապիոնյանից տեղեկացել է, որ վերջինս ցանկանում է իր տան ժառանգության հարցը լուծել և ցանկանում է փաստաբան վարձել, և դիմել է իր օգնությանը: Այդ կապակցությամբ ինքը դիմել է Հովիկ Բաբայանին և պայմանավորվել են մեկ-երկու օրից հանդիպել: 2011թ. օգոստոս ամսվա կեսերին, ինքը, Ա.Հակոբյանը և Կ.Սրապիոնյանը, երբ գտնվում էին Ա.Հակոբյանի տանը, իրեն է զանգահարել Հ.Բաբայանը և պայմանավորվել են հանդիպել հենց նշված տանը` Վարշավյան 22 հասցեում: Երբ Հ.Բաբայանը եկել է, նա եղել է զինվորական համազգեստով` փոխգնդապետի ուսադիրներով և ներկայացել է որպես Մեհրաբի զորամասի իրավաբան, միաժամանակ նաև փաստաբան` ասելով որ համատեղում է երկու աշխատանքները, սակայն փաստաբանի արտոնագիր ցույց չի տվել: Զրույցի ընթացքում Կ.Սրապիոնյանը Հ.Բաբայանին է ներկայացրել իր խնդիրները, իսկ վերջինս էլ ասել է, թե կարող է օգնել և իր մատուցած ծառայությունների դիմաց առձեռն Կ.Սրապիոնյանից հենց այդ պահին պահանջել և ստացել է 300 ԱՄՆ դոլար: Կ.Սրապիոնյանը նրան ասել է, որ գնալու է Վլադիկավկազ, և երբ որոշումը պատրաստ լինի հանձնի իրեն: Պայմանավորվածությունից հետո Հ.Բաբայանը Կ.Սրապիոնյանից վերցնելով փաստաթղթերը, հեռացել է:

Դրանից մոտ երկու ամիս անց ինքը զանգահարել է Հ.Բաբայանին, հարցրել պատրաստ է արդյոք որոշումը, թե ոչ, Հ.Բաբայանը պատասխանել է, որ պատրաստ է: Մի քանի օր անց իրենց տուն է եկել, և իր մոր ներկայությամբ իրեն տվել մի որոշում` կից գրությամբ, ասելով, որ դա դատարանի օրինական որոշումն է:

Վ.Հակոբյանն իր ցուցմունքում նշել է, որ ինքը տեղյակ չի եղել, որ Հ.Բաբայանի կողմից իրեն տված որոշումն ու գրությունը կեղծ են եղել, և այդ մասին իմացել է հետագայում` նախաքննության ընթացքում:

Դատարանը պատիժ նշանակալիս հաշվի է առել, որ ամբաստանյալը տառապում է սիրտ-անոթային համակարգի հիվանդություններով, խնամքին ունի մեկ մանկահասակ երեխա: Միաժամանակ Դատարանը գտել է, որ պատժի նպատակներն ապահովելու համար Հ.Բաբայանի նկատմամբ պետք է նշանակել ազատազրկման ձևով պատիժ: Դատարանն արձանագրել է, որ առկա է հանցագործությունների ռեցիդիվ, քանի որ ամբաստանյալ Հովիկ Բաբայանը նախկինում ծանր հանցագործություն կատարելու համար դատվածություն ունենալով, դարձյալ կատարել է դիտավորյալ հանցագործություն:

Արմավիրի մարզի ընդհանուր իրավասության դատարանի 2009թ. հունիսի 2-ի դատավճռով դատապարտվել էր 5 տարվա ազատազրկման, ՀՀ վերաքննիչ քրեական դատարանի 21.08.2009թ. որոշմամբ դատավճիռը պատժի մասով փոփոխվել էր և նրա նկատմամբ վերջնական պատիժ է նշանակվել ազատազրկում 4 տարի ժամկետով: Հարկ է նշել, որ Աջափնյակ և Դավիթաշեն վարչական շրջանների դատարանում՝ դատավոր Դավիթ Բալայանի նախագահությամբ, նույն ամբաստանյալն անցնում է մեկ այլ քրեական գործով՝ խարդախության ու սուտ մատնության մեղադրանքներով: Ուստի չի բացառվում, որ մեղադրանքը հաստատվելու դեպքում վերջնական չլինի նաև փաստաթղթի ու որոշման կեղծիքի վերաբերյալ գործով դատավճռով նշանակված պատիժը: