Փաստ ինֆո

2011թ. Երևան քաղաքի Աջափնյակ և Դավիթաշեն վարչական շրջանների ընդհանուր իրավասության առաջին ատյանի դատարանը Անահիտին /կեղծանունն է/ մեղավոր էր ճանաչել ՀՀ քրեական օրենսգրքի 215-րդ հոդվածի 2-րդ մասով /մաքսանենգություն/, 268-րդ հոդվածի 2-րդ մասով /թմրամիջոցների և հոգեմետ նյութերի շրջանառություն` առանց իրացնելու նպատակի/ և 266-րդ հոդվածի 3-րդ մասով /թմրամիջոցների, հոգեմետ նյութերի, դրանց պրեկուրսորների ապօրինի շրջանառություն` իրացնելու կամ պատրաստելու նպատակով/ և դատապարտել ազատազրկման` 7 տարի 6 ամիս ժամկետով:

Թերթի թղթակիցը զրուցել է «Աբովյան» ՔԿՀ-ում իր պատիժը կրող Անահիտի հետ, ով մինչ քրեակատարողական հիմնարկում հայտնվելը տարիներ շարունակ բարեկեցիկ, ապահովված կյանքով ապրել է Ֆրանսիայում: Նա նշել է, որ ունեցել է լավ ընտանիք, սիրող ամուսին, լավ բնակարան:

«Տարիներ հետո երջանկությունս, կարծեք թե, կանգ առավ, 2007թ. կորցրի ամուսնուս և միայնության դատապարտվեցի,- պատմում է Անահիտը և ավելացնում,- Ֆրանսիայում թմրանյութ էի օգտագործում, երբ եկա Հայաստան, ինձ իմ բնակարանից բերման ենթարկեցին և ձերբակալեցին: Վստահ եմ` ինձ մատնեցին իմ ընկերական շրջապատից: Ինձ փաստի առաջ կանգնեցրին»:

Լրագրողի հարցին, թե իսկապես հյուրասիրե՞լ է ինչ որ մեկին, չէ՞ որ թանկ հաճույք է, մի՞թե այդքան առատաձեռն է, Անահիտը պատասխանել է. «Այո, իրավացի եք` թանկ հաճույք է, բայց ես ունեի այդ հնարավորությունը: Դա նույնն է` տունդ հյուր գա, և դու նրա ներկայությամբ սկսես ինչ-որ բան խոզի նման մենակ ուտել: Մարդն էլ ինձ նման ուզում է այդ հաճույքից օգտվել»: