Փաստ ինֆո

2011թ. դեկտեմբերի 30-ին` ուշ երեկոյան, Համլետ Տոնոյանն ու Տիգրան Հովհաննիսյանը տաքսի ավտոմեքենայով գնացել էին Երևանյան լիճ, երկու մարմնավաճառների ներկայացել էին որպես ազգային անվտանգության աշխատակիցներ, ում ծառայողական պարտքն է համարվում «գիշերային թիթեռնիկներին» բերման ենթարկել «իրավապահ մարմին»:

Մարմնավաճառներին նրանք ներկայացրել էին ծառայողական վկայական:

Արդյունքում` կանայք Հ. Տոնոյանի և Տ. Հովհաննիսյանի հետ հայտնվել էին Երևան-Աշտարակ խճուղու վրա գտնվող «Ոսկեպար» հուրանոցում: Սակայն մարմնավաճառները գլխի էին ընկել, որ նրանք իրավապահներ չեն և սկսել են մտածել փախչելու մասին:

Լոգարան գնալու պատրվակով մարմնավաճառներից մեկը դուրս էր եկել սենյակից ու տաքսի պատվիրել, հետո էլ նույն պատրվակով դուրս էր եկել հյուրանոցից ու փախել:

Քրեական այս գործով տուժող ճանաչված մարմնավաճառները դատաքննության ժամանակ որոշակի փոփոխել էին իրենց դիրքորոշումները` կատարվածի վերաբերյալ, և մեղմացրել նախաքննության ժամանակ տված ցուցմունքները:

Սակայն Հ. Տոնոյանին և Տ. Հովհաննիսյանին ընդհանուր իրավասության առաջին ատյանի դատարանը մեղավոր է ճանաչել` ՀՀ քրեական օրենսգրքի 131-րդ հոդվածի 2-րդ մասի 1-ին և 6-րդ կետերով և հաշվի չառնելով մեղմ պատիժ նշանակելու մասին տուժողների հորդորները` երկուսին էլ դատապարտել ազատազրկման` 6 տարի ժամկետով:

Ամբաստանյալները դիմել էին վերաքննիչ դատարան: Վերաքննության ժամանակ Հ. Տոնոյանը հայտարարել էր, որ ձերբակալվելուց հետո ոստիկանության աշխատակիցների կողմից ինքը ենթարկվել է ծեծի, որի հետևանքով ստացել է բազմաթիվ մարմնական վնասվածքներ: Վերաքննիչ դատարանը, չհավատալով նրա կողմից հնչեցված հայտարարություններին, հղում էր կատարել ՀՔԾ-ի կողմից նախապատրաստված նյութերին: Ըստ դրանց` «Նախկինում 6 անգամ դատապարտված Համլետ Տոնոյանի մարմնական վնասվածքներն առողջության վնասի հատկանիշներ չեն պարունակել և հնարավոր է, որ պատճառված լինեին բերման ենթարկելու ընթացքում նրա նկատմամբ ձեռնամարտի հնարքների կիրառման հետևանքով»:

Հ. Տոնոյանը հայտարարել էր նաև, որ խուզարկությամբ իր մոտ հայտնաբերված և առգրավված ծառայողական վկայականն իրեն չի պատկանում, այն իր գրպանն են գցել ոստիկանության աշխատակիցները:

«Որպես ԱԱԾ աշխատակից ներկայացված փաստաթուղթը փաստաթուղթ էլ չի եղել, և, հավանաբար, այդ պատճառով առաջադրված մեղադրանքը չէր «հարստացվել» փաստաթուղթ կեղծելու հոդվածով»,- եզրափակում է հոդվածագիրը: