Փաստ ինֆո

Որտեղի՞ց է ստրուկի հոգեբանությունն ու վախը

Հայաստանյան սպառողների գերակշիռ մեծամասնությունը, ցավոք, անտեղյակ է առևտրի ոլորտում գործող օրենսդրությանը և իր իրավունքներին: Մի մասն էլ թեկուզ այդ ամենին իրազեկ է, սակայն պահանջատեր չէ, նրա մեջ, ցավոք, արմատացած է ստրուկի հոգեբանությունն ու վախը` մասամբ նաև օբյեկտիվ պատճառներով:

Չնայած ոստիկանության հայտնի կարգախոսին` ‹‹Ոստիկանը իմ պաշտպանն է››, մեր երկրում շարքային քաղաքացիների մեծ մասը տարբեր պատճառներով իրենց անպաշտպան են զգում: Իրենք իրենց հարց են տալիս` բա որ խանութի տիրոջից պահանջեցինք այն, ինչը պահանջելու իրավունքն ունենք, նա էլ չտվեց, վեճ ու կռիվ առաջացավ, վերջում ո՞վ է տուժողի դերում լինելու… Նա փող, թիկունք ունի, մենք ի՞նչ ունենք: Մտածում են, որ կոռուպցիայից խեղդված մեր երկրում հաճախ տեր ու տնօրենն օլիգարխներն ու օլիգարխիկներն են, որոնց նույնիսկ վեցանոցների հետ գործ ունենալը, նրանց հակաճառելը կամ նրանց հետ բախվելը, մինչև իսկ նրանց դուրը չգալն ու բարկացնելն անգամ վտանգավոր է… կյանքի համար (‹‹Հարսնաքարի››, ավելի ճիշտ, ‹‹Հանցաքարի›› դեպքը դրա ցայտուն օրինակն է):

Մտեք խանութներ, տարբեր սուպերմարկետներ, տեսեք սպառողներից քանի՞սն են կասկածելի սննդամթերքների սերտիֆիկատները պահանջում: Եվ երբ նույնիսկ սննդամթերքի սերտիֆիկատը չեն պահանջում, ոչ պարենային ապրանքի սերտիֆիկատը կպահանջե՞ն… Բայց իզուր, որովհետև չսերտիֆիկացված ապրանքը կարող է լինել նաև անորակ ու նունիսկ կեղծ, իսկ որոշ դեպքերում այդպիսի ապրանքը կարող է նաև ճակատագրական նշանակություն ունենալ: Օրինակ` ծանր մետաղ (կապար) պարունակող թունավոր ներկով ներկված մանկական խաղալիքը ձեր երեխայի համար, ավտոմեքենայի կեղծ, անորակ արգելակման հեղուկը` ձեր համար:

Առաջիկայում կներկայացնենք որոշակի փաստեր հայաստանյան շուկայում հայտնաբերված չսերտիֆիկացված ոչ պարենային ապրանքների և դրանք վաճառահանած տնտեսվարող սուբյեկտների վերաբերյալ:

Արթուր Հովհաննիսյան