Փաստ ինֆո

Այսօր՝ Երկրաշարժի զոհերի հիշատակի օրը, իշխանություններին ուղղված անօթևանության հիմնահարցը լուծելու կոչով է հանդես եկել «Քաղաքը մերն է» քաղաքացիական նախաձեռնությունը.

«Քաղաքը մերն է» նախաձեռնությունը արձանագրում է, որ չնայած անցած տարիներին աղետի գոտում իրականացված բնակարանաշինությանը, երկրաշարժից 24 տարի անց աղետի գոտին դեռ ամբողջությամբ չի վերականգնվել. միայն Գյումրիում երկրաշարժից անօթևան է և տնակներում է ապրում ավելի քան 2.700 ընտանիք (աճած և կիսված անօթևան ընտանիքներ, բնակարաններ կորցրած և չհաշվառված, սեփական տներ կորցրած ընտանիքներ), իսկ այլ անօթևան ընտանիքների թիվը 1.600-ից ավելի է (ներգաղթյալներ, սոցիալական պատճառներով բնակարանները օտարած և տնակներում կացարան գտած ընտանիքներ և այլն): Գործազրկությունը, աղքատությունը Գյումրիում և Շիրակի մարզում կործանարար չափեր ունեն, պաշտոնական տվյալներով, աղքատ է համարվում գյումրեցիների 47 տոկոսը:

Այս ուղերձով դիմում ենք Հայաստանի Ազգային Ժողովին, նախագահին և կառավարությանը, կոչելով.

1.Ուժը կորցրած համարել ՀՀ կառավարության 1998 թվականի համար 432 որոշումը: Երկրաշարժից անօթևան դարձած, հետագայում աճած և կիսված ընտանիքների այն մասերին, որոնք մնացել են ապրելու տնակներում, ճանաչել որպես պետության կողմից փոխհատուցման ենթակա անօթևաններ, առաջիկա 2 տարում այս խմբին ապահովել բնակարաններով` ըստ ընտանիքի անդամների փաստացի թվի:

2.1988 թվի երկրաշարժից փաստացի անօթևան դարձած, բայց չհաշվառված ընտանիքներին և սեփական տներ կորցրած ու չհատուցված ընտանիքներին հնարավորություն տալ հաշվառվելու և բնակարաններով փոխհատուցվելու` ըստ ընտանիքի անդամների փաստացի թվի:

3.Անօթևանության պայմաններում ապրող մյուս ընտանիքներին հատուկ կարգավիճակ շնորհել և առաջիկա 3 տարում ապահովել պետական կամ համայնքային սեփականություն հանդիսացող սոցիալական բնակարաններով կամ դրանց հավասարեցված կացարաններով, որտեղ նրանք անժամկետ և առանց վարձավճարի բնակվելու իրավունք կստանան, վճարելով միայն կոմունալ ծախսերի համար:

4.Վերը բերված լուծումներից բացի, կիրառել այլընտրանքային լուծումներ, ինչպես օրինակ` ցանկություն ունեցող անօթևաններին ընձեռել արտոնություններ (անտոկոս վարկեր, էժան շինանյութ, աշխատուժի վճար կամ որպես աշխատուժ ներգրավում սեփական տան կառուցման աշխատանքներում) տնակներից ազատվելու և իրենց համար սեփական տներ կամ կացարաններ կառուցելու համար:

Մեր պարտքն է հիշեցնել և զգուշացնել, որ այս մասին հասարակական գործիչներն ահազանգել են տարիներ շարունակ, սակայն խնդիրը լուծելու իշխանությունների փորձերը եղել են հատվածական, իսկ խնդիրը մնացել է և զարգացել: Այժմ էլ, անօթևանության այս խնդիրը շուտափույթ չկարգավորելու կամ դանդաղ կարգավորելու դեպքում, ճգնաժամը խորանալու է` անօթևան ընտանիքների թիվը շարունակաբար մեծանալու է, աճելու է արտագաղթը, սոցիալական ճգնաժամն ու մշակութային օտարումը դառնալու են անհաղթահարելի:

Լուսանկարը՝ www.nssp-gov.am -ից