Փաստ ինֆո

«Անկախության հռչակագրի ընդունմամբ խորհրդային մարմինը թռիչքային քայլ էր կատարում, որը մեզ նոր իրավիճակի պետք է հասցներ, բայց Հայաստանը կրիայի քայլերով կատարեց հռչակագրի դրույթները»,- այսօր հրավիրած ասուլիսում նշեց ԱԻՄ ղեկավար Պարույր Հայրիկյանը՝ անդրադառնալով Հայաստանի անկախության հռչակագրի ընդունմանը:

Հայաստանի անկախության հռչակագրի ընդունման օրը Պ. Հայրիկյանը համարում է հայոց պատմության լուսավոր էջերից և հայ ժողովրդի մեծագույն ձեռքբերումներից մեկը: Ըստ նրա՝ հռչակագրի ընդունումից հետո ստեղծվել էին այնպիսի պայմաններ, որ Հայաստանը կարող էր օգտվել և իր շահերից բխող որոշումներ ընդունել, սակայն, ըստ նրա, այդ ժամանակվա Հայաստանի իշխանությունները չօգտվեցին պահից ու այսօր այլևս հնարավոր չէ վերականգնել այդ բացը: «Չարվեցին քայլեր, որոնք կնպաստեին ժողովրդագրական զարգացմանը։ Իսկ ժողովրդագրական հզորացումները շատ կարևոր նշանակություն ունեն մեր կյանքում»,- նշեց ԱԻՄ ղեկավարը:

«Ի՞նչ սպասելիքներ ունեք այսօրվա իշխանություններից» հարցին ի պատասխան Պ. Հայրիկյանը նշեց. «Որևէ քաղաքական ուժից սպասելիք չունեմ, քանի որ, եթե որևէ մեկը պետք է էական բան աներ մեր ժողովրդի համար, արդեն պետք է արած լիներ կամ սկսած լիներ»: ԱԻՄ կուսակցության ղեկավարի խոսքով՝ շատ խնդիրներ չկան, կա Հայաստանի ինքնիշխանության, ազգային միասնության, մարդու իրավունքների, ժողովրդավարության և արժեքային համակարգի հարց: «Այս ուղղությամբ գործող քաղաքական ուժերը որևէ խնդիր չեն տեսնում: Չեն ասում այ, սա չենք կարողացել անել, պետք է անել: Իսկ ես ասում եմ՝ մեր ազգային հիմներգը պետք է բարեփոխել, կառավարությանը ուղարկել եմ, ընդունել են, համաձայնել են, պատասխան նամակներ ունեմ հիացմունքի, բայց ազգային հիմներգում փոփոխությունը չի կատարվում, ազգային արժեքային համակարգն իրենց համար կարևոր չէ: Իրենց պետք է, որ հայ տղամարդը կանգնի ասի, ահա եղբայր, քեզ մի դրոշ, որ գիշերը արտասուքով լվացի: Այնինչ պետք է շեշտեր՝ ամենայն տեղ մահը մի է, մարդ մի անգամ պիտ մեռնի, բայց երանի որ յուր ազգի ազատության կզոհվի»:

Պ. Հայրիկյանի խոսքով՝ 22 տարի անց օգոստոսի 23-ի խորհուրդը մեզանում չի արժևորվում: Նրա կարծիքով՝ ինչպես ամեն գործում, անկախություն կերտելու դեպքում էլ պրոֆեսիոնալ մոտեցում էր հարկավոր, զգացվում էր անկախությամբ ապրած մարդկանց կարիքը: «Սակայն այնպես ստացվեց, որ բուն անկախականները կամ սպանված էին, կամ հետապնդումների մեջ էին, անկախության իրականացման այդ գործընթացը առարկայացնելու հիմնական գործը կատարեցին, ըստ էության, անկախության հետ ոչ մի կապ չունեցող մարդիկ»,- նշեց Հայրիկյանը:

Ըստ նրա՝ այնուամենայնիվ, հայ ժողովրդին հաջողվեց վերականգնել իր պետականությունը, որովհետև եթե այդ նվազագույն քայլը արված չլիներ և Խորհրդային Միությունը փլուզվեր, ապա հայ ժողովրդին Հայաստանի հետ կապող որևէ բարձր համազգային արժեք չէր մնա, և Հայաստանում արդեն կես միլիոնից ոչ ավելի բնակչություն կլիներ: Իսկ Անկախության հռչակագրում տեղ գտած դրույթները իրականացան այնքանով, որքանով ժողովուրդն էր պատրաստ և որքանով ժողովրդի կամքն իրականացնող իշխանությունն էր պատրաստ: